One-Minute Hirit 1: Maharlika Sovereign Wealth Fund

 

Ano ba itong Maharlika sobre-hin wealth fun na minamadaling isabatas ng ating mga mambabatas? Pagkatapos nilang iratsada yung bilyon-bilyong condifential fund ng DepEd, ito naman ang pinoproyekto nila ngayon, ang Maharlika sovereign wealth fund.”

Pero sa inisyal na Php275 billion na kakailanganin nito, eh mukhang bilyones ang manggagaling sa pension nating mga manggagawa: Php125 billion mula sa GSIS, tapos Php50 billion naman mula sa SSS.

Paano ang pagbantay sa ponding ito? Eh exempted daw sa GOCC Governance Act, Government Procurement Reform Act, and Competition Law.

At may representante kaya tayong mga empleyado sa board of directors nito? Tsk-tsk.

+ + +

One-minute hirit lang po dahil tayo’y mga busy, pero kailangan pa ring mag-isip-isip at magtanong-tanong ukol sa sámot-sarìng isyu ng ating lipunan! At least one video per week sa bagong serye na ito, sa mga relevant na paksa. Salamat!

Alpas: Short Film and Website Featuring My Poems

The following is a revision of my LinkedIn post earlier today:

First, congratulations to InnTechGreat, a group of Bachelor in Multimedia Arts students at FEU Institute of Technology for their successful final thesis defense recently. Secondly, thanks to them for choosing my poems as material for their thesis on how to promote Philippine poetry via multi-media arts.

And their thesis is Alpas, a 1) "live-action and hybrid animated short film showcasing the art of poetry" (again, "incidentally," my poems) and 2) an accompanying website of a collection of (more) poems from the same poet (and, again "incidentally," it's yours truly).

The film's current version, November 2022.

The film’s story is about “a young adult writer trying to overcome his past trauma through writing poems,” and weaves through my three previously published poems. Below are the poems and the respective times when each appears in the film, with links to the original pages where they were first published):

• 04:39: First Shot of the Philippine-American War - Unlikely Stories Mark V, July 18, 2019 (This poem, for this film, was slightly revised from the original for historical accuracy and posterity.),
• 08:01: Because fighting was his element - I am not a silent poet, August 21, 2016, and
• 10:28: The Insignificant Other - Small Orange poetry journal and its first anthology, 2020.

Screenshot of website's homepage.

The website features my politically-oriented poems – all previously published, with the exception of one, in literary magazines and/or my first full-length poetry collection, "Metro Manila Mammal" (Soma Publishing, 2018). Here's the link to the sole exception, Atty. Hermon C. Lagman:, a rhyming quatrain in Filipino that I wrote last September in time for the 50th anniversary of the declaration of martial law in the Philippines. It is about a prominent human rights abuse/enforced disappearance victim during that dark era under the late Philippine dictator Ferdinand Marcos.

The film can also be accessed through the website’s homepage.

And previously, I talked about this project in part 1 of my interview (October 3, 2022) with Thomas White for his poetry mini interviews blog.

Note: Both the film and the website are still works in progress. The panelists advised the students to make a few revisions on the film, and the website is still incomplete (a few credits are still missing, among others). Thank you and ever onwards for humanity – and poetry!

 

Si Voltes V at Ako: 1978 at 1983

Ituring natin na pagpapatuloy ito ng huling post ko na Voltes V: Ipinasiya kong italaga angaking buhay sa pakikibaka . . :

Anekdota 1

Kasabay ng kasikatan ng Voltes V ay ang pagsikat din ng theme song nito. Natatandaan ko noong nasa nursery ako noong 1978, ay mismo ang orihinal na Hapong bersyon nito ay kabisado at madalas awitin ng mga kaklase ko. At natatandaan ko rin na di ako nakakasabay sa kanila dahil malamang noon pa man ay makakalimutin na ako at mahinang magkabisado ng lyrics at iba pang mga bagay. At, maliban sa orihinal an bersyon nito, ay meron din itong English at Filipino na mga bersyon. (At ang huli ay nagtatapos sa, Walang biro, lagot kayo/ Pati na lolo n'yo!)

Isang hapon, pinaghiwahiwalay ang klase ng aming titser sa tatlong pangkat, at bawat isang grupo ay aawit ng kantang pambata – kanya-kanyang pili:

Unang grupo: Tatoe arashi ga hukou tomo . . . (Voltes V original version).

Pagkatapos, tinawag ni titser yung pangalawang grupo:

Pangalawang grupo: Though the storm should blow . . . (Voltes V English version).

Noong grupo na namin: Tatoe arashi . . .

Inawat na kami agad ni titser: Voltes V na naman?! Iba naman!

Grupo namin: The itsy bitsy spider crawled up the water spout . . .

 

Anekdota 2

Noong grade 2, unang bahagi ng 1983, isang umaga sinabi sa akin ni Mama na susunduin niya ako sa hapon pagkatapos ng school (UPIS - Katipunan Avenue) dahil manonood kami ng sine: Voltes V The Movie. Pero, noong bihis na ako at naghihintay sa school bus, binawi ni Mama; di na raw kami tuloy. Nagtampo ako at in denial. Pinilit kong paniwalain ang sarili na tuloy ang lakad namin ni Mama.

Noong sinundo ako ng school bus sa bahay namin sa Lagro, nagbilin ako sa drayber na huwag na akong sunduin mamayang hapon kasi nga susunduin ako ni Mama at may lakad kami. Pagkatapos ng school, hindi nga ako sumabay sa school bus at hinintay ko si Mama sa parking lot. Dumilim na, lagpas 6:00 PM na at ako na lang ang estudyante sa eskwelahan. Napansin ako ng school nurse at tinanong. Matigas pa rin ulo ko, “Susunduin po kasi ako ni Mama, eh.” Nag-alala na yung nurse at dinala ako sa klinik kung saan may telepono. Buti na lang, alam ko landline no. ni Mama sa NCBA – Aurora Blvd. kung saan siya nagtuturo noon. Yung nurse ang tumawag at pinasa sa akin ang telepono. Alalang-alala si Mama at galit nang kinausap ako, “Akala ko naman kung ano na ang nangyari sa iyo! Di ba sabi ko nga sa iyo na di na tayo tuloy ngayong araw?!”

Wala pang kalahating oras ay nasundo na ako ni Mama, na may kasamang sermon palabas ng school premises, “Akala ko malinaw na kanina?!”

Yun naman pala, kaya niya binawi ang unang usapan naming ay napagpasyahan nila ni Papa na mag-date. Pero dahil andoon na ako, eh di kumain na kaming tatlo sa Tropical Hut – Cubao, pinanood ang Voltes V The Movie sa Ali Mall, at bumili pa ng souvenir na manga version ng Voltes V The Movie. Sa madaling salita, ako ang nagwagi.

(Ang tawag sa ginawa ko ay, "positive visualization.")

Voltes V: “Ipinasiya kong italaga ang aking buhay sa pakikibaka . . ."

. . . upang mapalaya ang lahat ng mga alipin sa Boazania.” – General Watson* (7:36 – 7:42 nitong Episode 27 ng Voltes V sa YouTube channel na Anime Club)

“Hangga’t may inaapi at nang-aapi, hangga’t may pagtatanggi sa mga walang sungay na Boazanian, hindi tayo titigil sa pakikipaglaban.” – Dr. Armstrong* (8:07 – 8:15, at paliwanag: ang “mga (literal na) walang sungay na Boazanian” ay ang mga nakakababang uri, at ang mga may sungay ay ang, well, naghaharing uri.

(Imahe mula sa Episode 27 ng Voltes V, Anime Club YouTube channel. Mukhang ayaw ma-upload dito sa blog; paki-click na lang itong link.)

Ito kaya ang mga linyahan sa Voltes V kaya na-ban noon sa ilalim ng administrasyon ni Ferdinand Marcos, Sr? Pero ispekulasyon lang na dahil daw seditious ang palabas, at ang isang totoong dahilan di umano ay ang nilalaman ng mech anime na seryeng ito na nagpapakita ng “excessive violence.” [1] (Bale ayaw yata ng rehimen ni Marcos, Sr. ng kompetisyon.)

Maiksi lang itong backgrounder at nakakatamad itong Sabado ng umaga:

Bale ang imperyong planetang Boazan ay nagmala-Estados Unidos/Inglatera, atbp. ng kalawakan at nagtrip sakupin ang ating planeta. May mga nangahas na pumalag: mga tao at mga walang sungay na Boazanian na sumisimpatya sa sangkatauhan, at sila'y nag-aalsa rin laban sa mga naghaharing uri ng planeta nila. At ang higanteng mandirigmang robot na si Voltes V ay  . . . joint intergalactic/inter-species project nating mga tao at ng extra-terrestrial na lahi ng mga Boazanian. And wait, there’s more: mga alien nga ang mga Boazanian pero biologically compatible tayo sa kanila kaya pwede tayong mga Earthlings na makipagtalik at magkaanak sa kanila.

(Ito ang part 1 ng Voltes V article ko, sa susunod na Sabado ang part 2, na may dalawang anekdota ng personal na karanasan ko, mula 1978 hanggang 1983, na may kaugnayan sa Voltes V.)

*Ginamit ko yung mga pangalan ng mga karakter na ginamit nang pinalabas dito sa Pilipinas ang Voltes V noong mga huling taon ng dekada 70/martial law. Siyempre, may mga orihinal na pangalan sila sa wikang Hapon.dding the affiliate link on your blog

Sanggunian

1. LET’S VOLT IN! Why did Voltes V get cancelled in 1979? Ni Neil Patrick Nepomuceno, Manila Bulletin, January 17, 2021.

adding the affiliate link on your blog

adding the affiliate link on your blog

Ka Percy Lapid (March 14, 1959 - October 3, 2022): Tapang at Paninindigan!

 

The Source, CNN Philippines: Roy Mabasa and PCol. Restituto Archangel (10/6/22)

Overdue na po ito. Noong ika-8 pa ng Oktubre ko balak i-post itong transcription, ilang araw pagkatapos ng pagpaslang kay Percy Lapid (o Percival Mabasa), ang beteranong hard-hitting na broadcaster na paborito kong panoorin sa YouTube. Pero, siguro nga, kung ang kalungkutan ay mauudyok ang isang tao na magsulat, maaari rin itong maging sanhi ng panlulumo kaya di ka rin agad makapagsulat. Eniwey, ika nga, without further ado, ito ang aking transcription ng isang bahagi ng panayam ni Pinky Webb sa kapatid ni Percy Lapid na si Roy Mabasa sa programang The Source ng CNN noong ika-6 ng Oktubre, 2022:

Pinky Webb: In the family ba, Roy, was there ever a time that you told him, or his family told him, maghinay-hinay nang konti dahil baka masyado na siyang maraming tinatamaan?

Roy Mabasa:Hindi. Palagay ko yung family niya di siya masasabihan eh. Even I, as a brother, pwede kong sabihin sa kanya nang pabiro. Pero knowing Percy, yung conviction niya, I don’t think may makakaawat kay Percy because I remember, when we were starting in 1984, noong buhay pa ang father ko, sinabihan ng father ko ‘yan, because he was criticizing alam mo yung ibang officials na kaibigan ng tatay ko. So my father called me and asked me if I can stop Percy from, you know, attacking his, some of his friends. Ay ang problema, noong sinabi ko kay Percy yun, sabi sa akin ni Percy, 'Bayaan mo iyan, eh mga walanghiya naman iyan eh!' So how can I stop him? So he continued, you know, attacking those people. Which is . . . yun talaga si Percy Lapid eh. Nakakita siya ng malfeasance, misfeasance, or corruption, whatever it is, eh talagang bubulatlatin ni Ka Percy iyon. Siya ‘yan eh.

PW: Walang, wala siyang sinasanto?

RM: Wala, wala, You cannot stop him . . .

Ibinahagi ng kapatid ni Percy na si Roy na matagal nang may tapang at paninindigan si Ka Percy kontra sa mga abusadong opisyal ng ating bayan. At sa mga nagdaang dekada, walang patid ang kanyang walang takot na pamamahayag laban sa mga nakita niyang kamalian at abuso hanggang sa nakaraang administrasyong Duterte at sa kasalukuyang bagong panunungkulan sa ilalim ni Pangulong Bongbong Marcos, Jr.

Hustisya para kay Ka Percy Lapid! Respetuhin at ipagtanggol ang kalayaan sa pamamahayag!

 

DugongBughaw: Isa sa mga Sinungaling at Red-baiting na Vlog na Nanloloko sa mga Pilipino

 Habang hindi pa suspendido o tuluyan nang tanggal sa YouTube:

Simula pa lang puro red-baiting at kasinungalingan na. Ito ang kanyang panimula:

Nabisto: Judge Marlo Malagar nabisto na kasabwat pala ni Joma Sison. Tuluyan nang tinanggalan ng lisenysa sa pagka-abogado ni DOJ Secretary Boying Remulla. Ito ay inamin mismo ni Judge Malagar na miyembro siya ng mga maka-kaliwang grupo tulad ng CPP-NPA-NDF

Ha?! KKK:

Kailan at paanong nabistong "kasabwat pala ni Joma Sison"? 

Kailan siya "tinanggalan ng lisensya sa pagka-abogado ni DOJ secretary"? 

Kailan inamin ni Malagar na "miyembro siya ng mga maka-kaliwang grupo"?

Tapos, magpapauto tayo sa mga vlog na ganito? Tsk-tsk. (Saka, DugongBughaw pala ang pangalan ng vlog, eh di lokohin na lang niya ang mga may dugong bughaw, at huwag ang masang Pilipino.)

August 1, 2023 Update: "Ang Pagbabalik ni Bantay" was published on Worm Moon Archive Vol. 2 on March 8, 2023 (but the Blogger Team disallows linking to that particular site)

 

Mula sa post ko sa Facebook nong ika-23 ng Nobyembre, 2019:

"Ang Pagbabalik ni Bantay"

Praktis pa...Twenty-five years na ang nakaraan noong naipasa ko ang talent test ng UP College of Fine Arts para sa kursong BFA in Painting. Na two years after kong gumradweyt bilang Most Outstanding Student in Visual Arts sa UPIS (at ipinasa ang UPCAT). Pero matagal na akong walang output sa larangan ng visual arts. Sa totoo lang, pangatlong drowing ko pa lang ito nitong taon, at sa mga nakaraang taon, ay wala talaga akong dinrowing (maliban sa mga pangako sa mga anak).

Mabuti na rin at nag-enroll ulit ako, ngayon sa 3rd cycle, ng programang Sertipika sa Panitikan at Malikhaing Pagsulat sa Filipino ng PUP. Offered ngayon ang subject na Graphic Literature/Komiks na tinuturo ni Sir Adam David, at ito po ang para sa pangalawang activity namin. Muling sumigla at mahasa pa sana kung ano pang natitirang kakayahan ko sa sining biswal. (Most Artistic and Creative din po ang taunang award ko sa UPIS mulang kinder hanggang grade 2.  )

Update: Ikinwento ng aking 11 years old na si Kael, panel by panel, itong comics sa aming six years old na si Maleeha. Tama naman ang kanyang interpretasyon, kaya nga lang, sa huling panel daw ay, "...and he lived happily ever after". 

“Harana”: Drowing Ko, Pagkukulay ni Anne Basco

"Harana" by Karlo Sevilla and Anne Basco, pencil on paper-to-digital art, 2022

“Uso pa ba ang harana?” – Parokya ni Edgar

Ewan ko. Eniwey, kamakailan lang ay na-obliga akong magdrowing para sa klase ko sa Ethics I ng kursong Associate in Arts ng UPOU, para sa asignasyon ng grupo namin. Bale bawat isa’y gagawa ng sining biswal, na nagpapakita ng isang tradisyong Pilipino, tapos pagsasamahin lahat para sa isang collaborative drawing.

Ang napili ko nga ay “harana’. Pagkatapos ko iguhit at kulayan ng konti, nang di kagandahaan (hehe), pinasa ko na ito sa grupo namin. Buti na lang, higit na pinaganda ng aking klasmeyt na si Anne Basco ang kulay, gamit ang digital art. Bale itong cartoon mismo, na pinamagatan ko na ring “Harana”,* ay collaborative art na rin naming dalawa ni klasmeyt Anne.

Parang na-miss ko tuloy yung pagkahumaling ko noon si sining biswal, na di ko na rin naman talaga pinag-uukulan ng panahon nang ilang dekada na, Pero noon . . .

High School (UPIS), 1991:

• Nagtapos bilang “Most Outstanding Student in Visual Art”
• Isa sa mga nagwagi ng Jose Joya Awards
• Pumangalawa sa kategorya ng Editorial Cartooning ng 1991 NCR Secondary Schools Press Conference, at bago nito ay pumangalawa rin sa parehong kategorya ng parehong taon sa Mini Press Conference.

 Kolehiyo (UP Diliman):

• Nag-aral ng isang taon, 1993–94, sa programang BFA Painting ng College of Fine Arts. Masisilip ang isa sa mga painting ko dito sa litrato ng isa ko pang blog post, sa likod ng artistang si JM De Guzman.
• Lumipat sa BSE Art Education ng College of Education noong 1995. (Magulo ang pag-aaral ko noon: palipat-lipat ng kurso hanggang sa sumuko na’t tumigil nang walang natapos noong 1998. Ngayong taon, sa edad 47, ay nagtangka akong mag-aral ulit sa kolehiyo at nasa pangalawang semestre na. Malamang isa na ako sa pinakamatatandang mag-aaral ng UP, across all campuses, na undergradweyt. Kaya ang batang klasmeyt ko na si Anne ay malamang maituturing na parang anak ko na.)

Sa kasalukuyan, ang pinakahuling “pormal” na artwork ko ay yung dinrowing ko na cartoon para sa pabalat ng aking maliit na koleksyon/zine ng mga “monostichs” noong 2021. Ang koleksyon, at syempre ang pabalat nito, ay matatagpua't mababasa rito sa Revolt Magazine.

Sisipagin kaya akong gumuhit at magpinta muli? Subukan ko bang mag-aral ng digital art? Ewan.

Ngayon, balik sa tanong na mula sa kanta ng Parokya ni Edgar:

“Uso pa ba ang harana?”

Hmm . . . sana. (Online harana?)

Mga tala:

1. Para sa mas komprehensibong kaalaman sa haranang Pinoy, basahin itong blog post ni Lourna Mydes Quinton na Harana, Serenade in the Evening.
2. Ang monostich ay tula na may isang linya lamang, blah-blah-blah.

 

Panahon pa ni Noe ay may mga trolls na

 

Noah's Ark ni Edward Hicks, 1846 (public domain).

Ang hindi naisulat sa Bibliya, sa Lumang Tipan, ay matagal nang may mga trolls. (At may Internet, PC, laptop, smartphone, atbp. na noon.)

Sa katunayan, si Noe ang pinakaunang biktima ng cyberbullying. Noong nagtweet siya na pinagagawa siya ng Diyos ng arko dahil nga magdedelubyo, mabilis ang pile up ng mga online attacks sa kanya ng mga bayaran at/o utoutong mga trolls, vloggers, at iba pang mga personalidad sa social media. Ang mga online na reaksyon: “Lutang! Fake news! Komunista!” (Para balanse, binanatan din siya ng mga progresibo: kinuwestiyon kung bakit daw puro hetero lang ang mga pares ng mga hayop na papapasukin niya sa arko.)

Eniwey, flash flood forward tayo: Eh nabuo na nga ni Noe yung arko at bumaha lagpas Mt. Everest. Kaya natigil ang pag-iinternet sa buong mundo kasi nga nawalan na ng kuryente. Kaya natahimik na muna ang mga trolls, at ang tanging narinig na lang sa kanilang mga bibig ay, “blub, blub, blub, blub . . .”

(Pero ayon sa Bagong Tipan ay nagbalik sila, noong ipapako na si Kristo.)

 

Walden Bello: Ang Kanyang Pagsusuri sa Resulta ng Pambansang Halalan 2022

Ang sumusunod ay ang aking transkripsyon ng maiksing bahagi lamang ng mensahe ni Dr. Walden Bello noong “PASASALAMAT AT PAGSULONG, Kasama ang mga kandidato ng PLM - Partido Lakas ng Masa” na ginanap sa University of the Philippines Hotel noong ika-2 ng Hulyo, 2022. (Ang mga salita/paglilinaw sa loob ng mga panaklong ay mula sa akin.) Ang video ng kaganapang ito ay mapapanood dito sa post ng Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP) sa kanilang Facebook page, at mapapanood si Dr. Bello na isinasalaysay ang bahaging ito ng kanyang mensahe mulang 39:28 hanggang 4:55 ng video. – K.S.

(Itong litrato ay kuha ko noong “PASASALAMAT AT PAGSULONG, Kasama ang mga kandidato ng PLM - Partido Lakas ng Masa” noong ika-2 ng Hulyo sa UP Hotel. - KS)

And (the young) people react to what they feel, and not some memory of martial law that they did not have any experience of. Of course, nandito na rin yung pagkakamali ng educational system natin, na wala talagang nabigyan ng education (on martial law). Noong 2013, yun po yung first attempt to legislate education on martial law. Yun ho yung ipinasa namin, yung Marcos victims compensation act. Meron hong parte roon to tell the people, educate them around martial law and to make that concrete . . . 2013! Yun ho ang first attempt to legislate education around martial law. That was too late. So, ang punto ko lang ho rito, is (to) explain yung seduction of the electorate, yung success ng Marcos propaganda in the electorate, that can be explained mainly by the failure of the EDSA Republic to deliver on its promise of greater equality . . ."

Inaresto si Dr. Bello kahapon ng hapon, ika-9 ng Agosto, 2022, at heto ang panawagan ng Laban ng Masa para sa kanyang paglaya: 

Pagsalin sa Filipino ng Bahagi ng Liham ni Ka Pepe Diokno sa Anak Niyang si Chel

Tinangka ko pong isalin mula sa orihinal na Ingles ang dalawang talata na bahagi ng liham ni Sen. Jose W. Diokno (ika-26 ng Pebrero, 1922 – ika-27 ng pebrero, 1987) sa kanyang anak na si Jose Manuel Tadeo "Chel" Icasiano Diokno noong Mayo, 1974. Mas kilala ngayon bilang Atty. Chel Diokno, siya ay edad labintatlo noong natanggap niya ang liham na sinulat ng kanyang ama na noo’y nasa ikalawang taon ng pagkakulong sa Fort Bonifacio sa ilalim ng batas militar (martial law).

Jose “Ka Pepe” W. Diokno (February 26, 1922 – February 27, 1987): makabayan, abogado, senador, kalihim ng katarungan, at bilanggong pulitikal noong batas militar. (Photo: public domain.)

Bakit ba dapat maging tapat kung makikinabang din naman sa pagiging di tapat? Bakit pa dapat maging patas kung di naman patas ang iba sa iyo? Bakit pa ipaglalaban ang iba kung di ka naman nila ipaglalaban—o kahit ang kanilang sarili? Bakit pa kailangang magkaroon ng sariling pag-iisip samantalang higit na mas madali ang hayaan na lamang ang iba na mag-isip para sa iyo? Bakit pa dapat magkaroon ng sariling pagpapasya samantalang mas iwas-gulo ang maging sunud-sunuran na lamang? Bakit kailangang maging mabuti samantalang para bang mas kaaya-aya ang maging masama?

Sa aking pananaw, ang sagot ay nasa kung ano ang kahulugan ng buhay para sa iyo. Kung ang ibig sabihin ng buhay ay ang pagkakaroon ng mga panandaliang kagalakan, pera, kasikatan, kapangyarihan, at seguridad, ay di mo na kailangan ang mga prinsipyo; ang tangi mong kailangan ay mga pamamaraan lamang. Sa katunayan, mas mainam pa ang kawalan ng prinsipyo; ang mga ito'y magiging sagabal lamang sa iyo. Ngunit kung sa kabilang banda, ang kahulugan ng buhay ay higit pa sa mga bagay na ito, kung ang kaligayahan ay mas matimbang pa kaysa sa panandaliang kagalakan, ang pagpapaunlad ng iyong mga kakayahan kaysa sa pag-ipon ng kayamanan, ang respeto kaysa katanyagan, ang tama kaysa kapangyarihan, ang kapayapaan ng kaluluwa kaysa seguridad; kung ang kamatayan ay hindi ang pagwawakas ng buhay kundi ang pagbabago nito, ay dapat kang maging totoo sa iyong sarili at sa Diyos, at sa pag-ibig at katotohanan, sa kabutihan at kagandahan, at sa katarungan at kalayaan na Kanyang mga pangalan din at ginawa Niyang bahagi ng ating likas na pagkatao.

Mga tala:

1. Ang pinagkunan ng kwento at bahagi ng liham ay ang artikulong The inspiring letter Ka Pepe Diokno wrote to his 13-year old son Chel ni Jerome Gomez para sa ANCX, ika-26 ng Pebrero, 2022.
2. Maraming salamat sa abogado/makata na si Atty. Argee Guevarra sa pagbahagi ng dalawang talata ng liham na ito sa poste niya sa Facebook noong ika-7 ng Agosto, 2022 – kaya ko naman natandaan itong mga bahagi ng liham na nabasa ko na rin dati.
3. Ituring na “work in progress” ang aking pagsalin, kaya inaanyayahan ko ang mga komento’t suhestiyon ng mga kababayan nating mahuhusay sa Filipino. Sakaling gamitin ko ang inyong suhestiyon, bibigyan ko kayo ng kaukukang kredito sa artikulo. At, handa po sana tayong ipagtanggol ang ating mga suhestiyon. 

JM De Guzman: Paano siya nagsimula sa showbiz?

Noong 2014 ay pinabigyan ako ni JM De Guzman, ang mahusay at award-winning na aktor, na makapanayam ko siya sa aking bahay mismo* para sa interview article ko na inasayn sa akin bilang bagong manunulat noon ng Puso ng Pamilyang Pilipino. Heto ang link sa article na JM De Guzman, as a Comback Kid.

(Si JM sa sala namin noong panayam, kasama ang anak ko na inaanak niya na si Mikael Fedor. Pasikat ko na rin: painting ko yung nasa likod nila, nilikha ko noong estudyante pa ako ng College of Fine Arts ng UP Diliman noong SY 1993-94.)

 Ang sumusunod ay mga bahagi ng article; quoted verbatim ang mga sinabi ni JM mismo. (At sa mga nagtataka, Taglish daw ang gamitin ko sa pagsulat sabi ng editor ko noon, hehe.)

Nag-start ako mag-commercials six years old, nag-start ako mag-Ang TV mga 13 to 14 years oldJM recalls.

Sa kanyang freshman year sa UP Diliman, he was already in the acting field. He chose Theater Arts as his course in college.

Habang nagre-rehearse para sa isang musical, pinag-audition ng kanilang director at propesor na si Alexander Cortes ang lahat ng mga male actors sa Pintakasi, isang indie film. Balik-tanaw ni JM,

Nangangailangan daw kasi siya ng theater actors. At first, may feeling ako na hindi pa ako ready, medyo mababa pa ang tingin ko sa sarili ko.

It took one week for JM to audition.

Heartbroken ako noon sa acting career ko, kasi walang nangyari. May feeling ako na ayaw ko na, na ayaw ko nang ma-reject ulit, paliwanag niya. So noong pumunta ako doon, bahala na. Wala namang mawawala. Awa ng Diyos, pinabalik ako. Actually noong audition, nagulat ako at pini-pair na ako sa iba’t iba, hindi ako pinapaalis. May feeling ako na gusto ako. Kasi yung iba, pinapauwi na (laughs).

Para kay JM, big break ang kanyang first major role. Top billing at yung pangalan ko sa poster. 

Never pang nangyari sa akin yun. From there, doon ako nahubog sa indie films. Kasi yung freedom tapos kumikita ka pa.

*Actually, sa dating bahay ko kasi bahay ng mga magulang ko iyon na nilisan ko na noong nag-asawa na ako noong 2004.

 

 

Pagsalin sa Filipino ng Tulang "a smile to remember" ni Charles Bukowski

Heto ang una kong sinulat nitong 2022, noong ika-1 ng Enero mismo: ang pagsalin sa Filipino ng tulang a smile to remember ni Charles Bukowski (1920-1994).

isang ngiti na di malilimutan

meron kaming mga goldpis noon at sila’y nagpaikot-ikot

sa loob ng bowl sa ibabaw ng mesa na malapit

sa mga kurtinang kulay-lila sa harap ng aming bintana at

ang aming nanay, na kawawang isda, na laging nakangiti, na nais

magmukhang masaya, ay sinasabihan ako, “maging masaya ka, Henry,”

at tama siya: mas mainam na maging masaya ka

kung kaya mo

pero siya’y binubugbog ng aking tatay mga dalawa o tatlong beses

sa isang linggo habang ang huli’y nagwawala sa pamamagitan

ng kanyang 6 na talampaka’t 2 pulgadang katawan dahil di niya kayang

gapiin ang anumang umaatake sa kanya.

 

ang aking nanay, na kawawang isda, na kawawang goldpis,

na kawawang isda na walang-wala, na ginugulpi dalawa o tatlong beses

kada linggo ay sinasabihan ako na maging masaya: “Henry, ngiti!

Bakit di ka ngumiti?

 

at pagkatapos, lagi niyang pinapakita sa akin kung paano, at iyon ang

pinakamalungkot na ngiti na nakita ko sa ibabaw ng lupa, parang impyerno at

impyerno at impyerno at impyerno, at wala nang iba

 

isang araw nangamatay ang lahat ng goldpis, lahat silang lima,

nagpalutang-lutang sila sa ibabaw ng tubig, sa kanilang tagiliran, ang

mata sa bawat gilid sa itaas ay dilat pa,

at nang umuwi ang aking tatay ay tinapon niya sila sa pusa

sa sahig ng kusina at pinanood namin ang aming nanay

ngumiti

Thanks, Anthropologist Mayumi Yamamoto, for the Appreciation!

I'm a modest man, but I really think that to acknowledge and appreciate in return is the courteous thing to do. So here we go: Thank you, anthropologist Mayumi Yamamoto of Japan for the mention and encouraging words from your wonderful Basil and Sunflower blog articles:

From Elmo, 3, joins youngest Americans in getting vaccinated:

. . . her generous Filipino teacher.  

He is quick at getting to the point I overlook and reminds me, casually. 

So, he is a good teacher.

And from Ryanair Afrikaans test: Airline drops controversial South African quiz:

The essay above was shared with my English language teacher,
a Filipino poet,
who edits my writings along with grammatical correction.

Where I wrote 'That is the ironic by-product of British imperialism'
--- my Filipino teacher said,  'American imperialism, too'.

Maraming-maraming salamat, Miho-san!

(From the Philippines to Japan!)

 

 

 

 

 

Nick Joaquin’s “Manila, My Manila” in Japanese

Check out here the book cover of the Japanese edition of Nick Joaquin’s “Manila, My Manila”:

(Photo courtesy of Katayama Takashi, who borrowed the book from Shinjuku City Library last July 30, 2022.)

The design uses the 18th Century Map of Manila City created by Antonio Fernandez de Roxas in 1713. The translators of this Japanese edition are Nobuhiko Hashimoto and Masanobu Sawada. It was released by Akashi Shoten publishing company in 2005.

“Manila, My Manila” was originally published as “Manila, My Manila: A History for the Young” by Vera-Reyes, Inc. in 1990. It was republished in its current title by The Bookmark Inc. in 1999.

Nick Joaquin (May 4, 1917 – April 29, 2004), who also went by the penname Quijano de Manila. was awarded the title of National Artist of the Philippines for Literature in 1976.

You can read a review of “Manila, My Manila” by Hidde Van der Wall in Kritika Kultura Vol.   No.33/34 (2019): The City as Nation: NickJoaquin’s Manila, My Manila as Nationalist History.

Twitter poem

I tried to write a poem that would fit a tweet to a T, with exactly 280 characters, and here's what I came up with:

Ate, a Philippine restaurant in Tokyo, Japan

Sakaling mapadpad kayo sa Tokyo at mamiss niyo agad ang pagkaing Pinoy, tangkilikin natin ang Philippine Restaurant Ate at 2 Chome-22-11 Nishiogi-minami, Suginami, Tokyo (2nd Floor). Check out the details here on the page of Experience Suginami Tokyo. (The photos and videos below are courtesy of Masaki Nishi.)

Meron sila ng ating paboritong adobo, manok at baboy!

Meron din silang ginataang hipon, alimasag, atbp.! Hai!

Why I submit my poems to literary magazines?

(Image is from 11 Indie Magazines You Be Reading by Steve Watson, Electric Lit, January 21, 2020)

The following is an excerpt from my first post on my Ko-fi page, I'm a Litmag Freak*:

Now, why do I submit to literary magazines? Aside from the fact that I love reading and writing poetry, let me quote from the following two articles about literary magazines: 

From The New Yorker’s The Persistence of Litmags by Stephanie Burt (July 7, 2015): 

“A little magazine, as Jonathan Farmer, of At Length, explains, ‘depends on creating a community.’” (Incidentally, this article mentions the magazine DIAGRAM that has published two poems of mine.) 

From CNN Style’s Long-standing literary magazines are struggling to stay afloat. Where do they go from here? by Leah Asmelash (February 10, 2022): 

“The magazines are a runway, where new literary styles are tested and emerge. New voices break through.” (Incidentally, this article also mentions Protean magazine that likewise published a poem of mine.) 

So I submit to literary magazines because I want to belong to an international community of writers and have my small voice heard once in a while – subject to the discernment and mercy of editors.

*Initially, I wanted to use "junkie" instead of "freak" but I thought the former ain't "wholesome enough" for Ko-fi. 

My Takedown Highlights - Wrestling/Luta Livre

(Tbh, with this post, I just wanna figure out how Google AdSense works coz I received an email that my blog "is ready to show AdSense ads and start earning." The text below, except for my age, is taken verbatim from the description of my 2021 YouTube video above.)

At 47 years old and most probably arthritic, I believe it's about time to share a highlights video of my wrestling takedowns. I have been competing in freestyle and Greco-Roman wrestling since 1998 and in submission grappling since 2004 (and unfortunately lost some videos due to stolen cellphones, PCs that conked out and lost my files, etc.). Along the way, I have won gold medals in national and international competitions, and the most significant has to be in the 2016 ADCC South East Asia - Philippine International Open - intermediate division (https://adcombat.com/adcc-events/adcc...) and in the Greco-Roman event of the 2011 Philippine National Games ( https://mertos.blogspot.com/2011/06/?...). Sadly, after diligent efforts, these are the only clips of my takedowns that I can find now - and three of them are "only" from friendly sparring sessions. Still, as my first coach always told me, "The way you train is the way you fight!" (Yours truly is currently a purple belt in Brazilian Luta Livre under Mestre Afonso Cego, a black belt from Academia Budokan - Rio de Janeiro led by Mestre Joao Ricardo.) Video by Milo Sevilla (2021) Music: "Fight to WIn" by Sven Karlssonhttps://www.epidemicsound.com/track/N ...)

#LutaLivre #wrestling #catchwrestling #submissiongrappling #grappling #combatwrestling 

 

"Chris Rock Ran Into His Bully as an Adult” . . . Again?!

I transcribed the following from The Howard Stern Show’s September 28, 2020 episode, "Chris Rock Ran Into His Bully as an Adult” (you're welcome):

And you have this childhood trauma that you haven’t dealt with. And you think you’ve dealt with it because you’re on the radio and you talk about it and you made a lot of money. I think I dealt with it because I can write jokes about it. But I never dealt with it. It was a horrible existence. The closest character I can relate to is Tim Robbin‘s in The Shawshank (Redemption) – every day was hell.

– Chris Rock, Sept 28, 2020

I guess Chris Rock relived his childhood trauma recently . . .

C'mon now! You don't stand up for your wife by slapping a stand-up comedian!

* * *

Check out the list of my published poems here, scattered among literary magazines the world over. (This blog is really on life support -- except for that list which I continually update each time a poem of mine gets published. Obviously, the recent high-profile assault/bullying incident compelled me to make another post.)