Pagsalin sa Filipino ng Tulang "a smile to remember" ni Charles Bukowski

Heto ang una kong sinulat nitong 2022, noong ika-1 ng Enero mismo: ang pagsalin sa Filipino ng tulang a smile to remember ni Charles Bukowski (1920-1994).

isang ngiti na di malilimutan

meron kaming mga goldpis noon at sila’y nagpaikot-ikot

sa loob ng bowl sa ibabaw ng mesa na malapit

sa mga kurtinang kulay-lila sa harap ng aming bintana at

ang aming nanay, na kawawang isda, na laging nakangiti, na nais

magmukhang masaya, ay sinasabihan ako, “maging masaya ka, Henry,”

at tama siya: mas mainam na maging masaya ka

kung kaya mo

pero siya’y binubugbog ng aking tatay mga dalawa o tatlong beses

sa isang linggo habang ang huli’y nagwawala sa pamamagitan

ng kanyang 6 na talampaka’t 2 pulgadang katawan dahil di niya kayang

gapiin ang anumang umaatake sa kanya.

 

ang aking nanay, na kawawang isda, na kawawang goldpis,

na kawawang isda na walang-wala, na ginugulpi dalawa o tatlong beses

kada linggo ay sinasabihan ako na maging masaya: “Henry, ngiti!

Bakit di ka ngumiti?

 

at pagkatapos, lagi niyang pinapakita sa akin kung paano, at iyon ang

pinakamalungkot na ngiti na nakita ko sa ibabaw ng lupa, parang impyerno at

impyerno at impyerno at impyerno, at wala nang iba

 

isang araw nangamatay ang lahat ng goldpis, lahat silang lima,

nagpalutang-lutang sila sa ibabaw ng tubig, sa kanilang tagiliran, ang

mata sa bawat gilid sa itaas ay dilat pa,

at nang umuwi ang aking tatay ay tinapon niya sila sa pusa

sa sahig ng kusina at pinanood namin ang aming nanay

ngumiti